Ik ben Marcel van der Kolk, geboren op 14 januari 1984 en woon in het mooie Apeldoorn.
Al sinds mijn tweede levensjaar ben ik gek van lantaarnpalen. Ik moet overigens bekennen dat ik in die periode een fascinatie had voor alles wat met het verkeer te maken had: verkeersborden, witte belijning op het asfalt, verkeerslichten, goten langs de weg, straatkolken en natuurlijk.........lantaarnpalen. Als klein kind op de achterbank in de auto was het altijd weer genieten van de langs schietende lantaarnpalen en het licht dat in de auto werd geworpen. De algemene verkeersinteresse is in de loop der jaren sterk verminderd. Maar één ding is overeind gebleven. Jaar in jaar uit bleven de lantaarnpalen langs de kant van de weg mij boeien.
Wat ik precies mooi vind aan lantaarnpalen is voor menigeen niet te begrijpen. Het is een gevoel dat niet onder woorden is te brengen. Alles vind ik er wel mooi aan. Hoe de lantaarnpalen overdag niets doen en langs de kant van de weg staan en dan uiteindelijk bij schemer in de avond aanschieten en dan het licht op de weg "gooien". Duidelijker dan dit kan ik het eigenlijk niet verwoorden.
Deze hobby heeft er toe geleid dat ik ook ben begonnen met het verzamelen van lantaarnpaal- en andere professionele (beveiligings)armaturen. Mijn allereerste kreeg ik toen ik 18 jaar was. Inmiddels is mijn verzameling al aardig uitgedijd. Als ik ergens langs de weg een mooie lantaarnpaal zie staan met een bijzonder armatuur dan maak ik er vaak een foto van.
Omdat niet alle armaturen in goede staat mijn verzameling bereiken, heb ik besloten veel voorkomende onderdelen op voorraad te gaan houden. Dit heeft er toe geleid dat ik nu een zéér ruim assortiment aan reserveonderdelen heb in mijn privé-magazijntje die ook dienst doet voor mijn collectie kleine onderdelen. Deze is gebouwd op een oppervlakte van 5m2! Hier heb ik vanaf oktober 2011 tot en met oktober 2012 mondjesmaat aan gewerkt. Van een simpele lichtbron tot een VSA en alles daartussen heb ik op voorraad. Ook ben ik in het bezit van een grote partij gloeilampen vanwege het productieverbod per 1 september 2012.
De meest favoriete lantaarnpaal-armaturen zijn toch wel de wat oudere types: lampen waar geen kap op zit. Deze "open" varianten blijf ik mooi vinden. Mijn echte ultieme armatuur is het model SORA van Philips. Met deze is mijn passie voor straatverlichting eigenlijk pas goed begonnen. Het is gewoon een simpele, rechthoekige ijzeren bak die geëmailleerd is met een SOX lamp erin. Stelt niets voor, maar ik vind 'm mooi. Dit model is ook geïllustreerd en verwerkt in mijn logo die te zien is in de header. Onder de lampen zijn bij mij de SOX, HPL-N en de TL-S lamp de favorieten. Met name het opwarmen van de SOX lamp vind ik boeiend om te zien, van rood naar oranje.
Ik heb in totaal drie jaar elektrotechniek gestudeerd en hiervoor twee diploma's behaald. Verder heb ik tijdens die studie tien weken lang stage mogen lopen bij het toenmalige Dynamicom. Dat is een bedrijf dat zich voornamelijk richt op de straatverlichting en het onderhoud in hoofdzaak verzorgt met een hoogwerker. Ik vond het natuurlijk erg mooi om dit van dichtbij mee te mogen maken. Tegenwoordig is de naam van Dynamicom, na diverse andere naamsveranderingen, Ziut geworden. Na mijn stage bij Dynamicom werd ik doorverwezen naar een onderaannemer van hen, Voskuilen Woudenberg. Dit is een aannemer die lantaarnpalen plaatst, verplaatst, vervangt en alle andere voorkomende grondwerkzaamheden uitvoert.
Sinds 2010 ben ik werkzaam bij een bedrijf dat verlichtingsartikelen levert plus aanverwante artikelen aan bedrijven, groothandels en particulieren. Hoewel ik het hier prima naar mijn zin heb, blijft mijn verlangen om mijn hobby, d.w.z. mijn passie voor lantaarnpalen, te combineren met een baan in deze sector. Ik ben ervan overtuigd dat ik over voldoende know-how beschik om in deze branche een waardevolle rol te kunnen vervullen.
Alsof het nog niet genoeg is met zo'n uitzinnige hobby heb ik nog een paar vrijetijdsbestedingen die mij op een positieve manier bezighouden.
Ik vind het erg leuk om slooppanden te fotograferen, zowel voor als tijdens de sloop. En, als het desbetreffende slooppand niet goed is afgesloten en er staat een raam of deur open dan kan ik het vaak niet laten om het gebouw van binnen te fotograferen. Dit noemen ze "Urban-Exploring". Het is altijd boeiend om vergane glorie van zo'n gebouw van binnenuit op de gevoelige plaat vast teggen.
Verder vind ik vrachtwagens ook erg interessant. Met name de Scania Topline en de DAF XF 105 doen het bij mij erg goed en wil ik zo nu en dan graag op de foto zetten. Het is eigenlijk nog een kleine wens van mij om ooit met beide types vrachtwagens een keertje mee te rijden als bijrijder. Dit lijkt me niet alleen erg leuk om mee te maken, maar bovendien krijg ik dan ook de verkeerssituatie te zien vanuit de cabine van een vrachtwagen. Ik zit me ook wel eens groen en geel te ergeren als er weer een vrachtwagen aan het inhalen is, daar ben ik eerlijk in. En ik wil dit nu wel eens vanuit een vrachtwagen zien. Ongetwijfeld zal ik hierdoor een beter begrip krijgen voor de beperkingen waar een vrachtwagenchauffeur mee te maken heeft. Dus ben je een vriendelijke en bereidwillige chauffeur van een mooie en stoere Scania Topline of DAF XF 105 en rij je zowel nationaal als internationaal en zie je er niet tegenop mij een keertje mee te nemen als bijrijder, neem dan gerust contact met mij op via de contactpagina en misschien kunnen we wat regelen!
En als er naast deze hobby’s nog tijd overblijft, doe ik graag aan beweging b.v. door een stevige wandeling te maken. Kortom, ik verveel me niet.